Canımın içi 14 aylık oldun. Artık her şeyin farkındasın ve bilerek isteyerek yapıyorsun. Sevdiklerin, sevmediklerin, istediklerin, istemediklerin, tercihlerin var. Sevdiğin insanları çok seviyorsun ve onlarla vakit geçirmek için çaba harcıyorsun :)
Bir kaç ay öncesine kadar babanı görünce seviniyordun ama tam olarak algılayamıyordun. Artık babanı baba olarak biliyorsun. "Baban nerede " dediğimizde bakıyorsun, gösteriyorsun, kucaklıyorsun ya da koşarak babana gidiyorsun.
İşin benim için kötü ve zor olan kısmı babanın arkasından ağlıyorsun, babanı görür görmez kucağına gitmek istiyorsun, babanın işi varsa dikkat çekmek için bütün şebeklikleri yapıyorsun, oyun oynamak için uğraşıyorsun. Hepsi güzel ama babanın arkasından ağlaman içimi acıtıyor. Neyse ki anlattığımı anladığın için kısa sürede susuyorsun. Kendi dilinde konuşmaya başlıyorsun :)
Babanda seninle oynarken, çocukla çocuk oluyor tabirine uygun oynadığı için gayet mutlu zaman geçiriyorsunuz.
Ama son zamanlarda babana olan düşkünlüğün arttı. Gün içerisinde babanın iş yerine gidiyoruz. Çok seviniyorsun. Yediğin ne olursa olsun babana da veriyorsun. Bazen babanı taklit ettiğini düşünüyorum. Tam olarak meydana çıkmadı ama zamanla herkesin göreceğini biliyorum.
Yağız o kadar şanslı bir bebek ki bunu şuan bile hissettiğine eminim. Hem fazlasıyla bilinçli, sevgi dolu ve gerektiğinde arkadaş olabilen anne babaya sahip. Yüzünüz hep gülsün kuzum..
YanıtlaSilSağol bebeğim. Allahın en güzel emanetine layıkıyla bakmaya çalışıyoruz :)
Sil