Kıyabilir mi İnsan Evladına?

          Canından can kopuyor onun canı yandığında. 5. günümüzde yeni doğan sarılığına yakalandık. 2 gün hastanede yattık. Geçti çok şükür. Çoğu bebekte olabilen bir hastalık.  Ama insan evladına bir şey olacak diye çok korkuyor. Acaba ona zarar gelir mi, canı yanar mı, çıplak yatıyor diye üşür mü,insan evladına kıyamıyormuş gerçekten. Küçükken de büyüyünce de  kıyamam ben yavruma. İyisinde kötüsünde, doğrusunda yanlışında, üzüntüsünde mutluluğunda, başarısında başarısızlığında yanında olmak  isterim. Ömrümüz ve vaktimiz varsa illaki yanında olacağız babası ve annesi olarak.
          Şimdi sabırsızlanıyorum minik kurbağamı dışarı çıkarmak için. Biraz daha büyüse hep gezdireceğim. Her anımızı değerlendirmek istiyorum. Şimdi bile daha 8 günlüğüz ama her anımızı değerlendiriyoruz. Tabi ki evde. Çok şükür ki yatan bir loğusa olmadım. Oğlumun Mihriye Anneannesi bize çok iyi bakıyor. Bende oğlumla çok güzel vakit geçiriyorum bu sayede. Onu emzirmek, birlikte uyumak, konuşmak, fotoğraflarını çekmek, her hareketinden manalar çıkarmak, fotoğraf çekerken poz vermesini seyretmek, gülmesini seyretmek, uyurken onu seyretmek,... o kadar güzel ve anlatılması güç bir duygu ki. Oğlum maşallah uslu bir bebek. Uyuyunca emzirme zamanında ben kaldırıyorum. O zamana kadar uyumam gerekirken genelde uyuyamıyorum onu izlemekten. Bazen içim geçiyor tabi ki! Ama kalktığımda çok özlemiş oluyorum.  

          İnsan kıyabilir mi evladına? Bu duyguları yaşayınca asla kıyamayacağını anladım. Eğer farklı karaktere sahip değilseniz asla ve asla kıyamazsınız. Gözünün önünden ayırmak istemiyorsun. İlla ki büyüyünce delikanlı olunca hayatına, yaşam felsefesine saygı duymasını bilmeli anne ve baba. Aslında bu dediklerimin içeriği o kadar çok ki daha fazla paylaşmak istemiyorum. Yavrusunu seven ve düşünen anneler beni çok iyi anlar.