Dün akşam itibari ile göbeğimiz düştü. Dört gözle beklediğimiz gün gelmiş bulunmakta :) Doktorumuzun tavsiyesi üzerine göbeği düşene kadar yıkayamadık. O yüzden bugün Mihriye Ananesi ile Yağız'ımızı yıkadık. Bu da ayrı bir zevkmiş :) Küvetinin içinde gerine gerine suyun altında beklemesi, saçına şampuanı değdirdiğim anda suratını ekşitmeyle başlayarak yavaş yavaş ses tonunun yükselmesi ve çığlıkla sonuçlanması, tekrar suyu gördüğünde ağzına kocaman açıp rahatladığını belli etmesi, havlusuna sarıldığında yüzünün gülmesi, dünyalara bedelmiş meğer :) Gerçi sonrasında emzirmek için uyandırmak gerçekten çok zor oldu. O kadar güzel uyudu ki minik kurbağam benim. Kan şekerinin düşmesinden korkmasam, hiç uyandırmayacağım aslında. Uyandırırken hiç bağırmayan bebeğim benim bugün rahatı bozuluyor diye bildiğiniz çığlık ata ata, kaşlarını çata çata uyanmak zorunda kaldı. Ama sakinleşmesi için bir öpücük yetiyor fıstığıma. Öperken onun o cennet kokusunu içine çekmek, ohhh Allah'ım mis gibi! Sonrasında çok güzel fotoğraf kareleri yakaladım. Burada paylaşmayı çok isterdim ama nazar değmesinden korkuyorum artık. Gelecek zarar onun başına değil benim başıma gelsin. Zaten ilk fotoğraflarını silmek zorunda kaldım buradan. Sarılık olunca bir anne olarak tüm tedbirleri almaya çalıştım :) En azından 1. ayımız dolsun, yavaş yavaş fotoğraflarını koyacağım oğlumun hediye bloğuna ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder