30 Temmuz 2013 Salı

ANNE ADAYI

          
          Son zamanlarda gece uyuyamıyorum. Sabah 8 oluyor ben hala oturuyorum. Bilgisayarda bir şeyler araştırıyorum. Oğluma keçeden oyuncaklar dikiyorum. Kaşınıyorum:) O saatten sonra resmen sızıyorum. Saat 12-1 gibi kendime geliyorum ama ruh gibi dolaşıyorum evde. Uyuyamamamın tek güzel sonucu oğlum için yaptığım oyuncaklar oluyor. El emeği göz nuru, bence daha kıymetli. Minik kurbağam büyüyünce "Sabahladım senin için" diyeceğim :) Yok yok demem. Hani bazı anneler vardır ya " Yemedim yedirdim, içmedim içirdim" diyenler.Ya hu annesin yapacaksın tabi. Bunları yapabilecek potansiyelde olmasaydı kadın, Allah annelik mertebesini erkeğe verirdi :) Ayy birden erkeği hamile canlandırdım gözümde, çok iğrenç bir görüntü :) Her ne olursa olsun, çektiğim tüm ağrılara, uykusuzluklara, bakımsız bir halde ortalarda dolaşmaya (saçımı düzleştirmeye bile halim yok), gözlerim uykusuzluktan burnum ödemden şişmiş bir halde bulunsa da, ellerimin ve ayaklarımın sabahları şiş olmasından dolayı paytak yürüsem de, otururken bacak bacak üstüne atamasam da (bırakın atmayı bacaklarımı otururken yan yana bile getiremiyorum),yatarken soldan sağa sağdan sola dönerken zorlansam da, ergenlikte bile çıkarmadığım sivilceler kollarımı kaplasa da, ömrümde ulaşamayacağım kilolara ulaşsam da, bazen oturduğum yerde uyuklasam da ANNELİK çok güzel bir duygu. Doğum gerçekleşince bunların hepsi bitecek ve ben oğluma kavuşacağım inşallah. Aslında bu olanlar gözüme hiç batmıyor. Sadece düşündüm, neler kötü gidiyor diye. Aslında çokta kayda değer bir şey yokmuş çok şükür. Takip ettiğim hamilelik sitelerinde hamile kadınların yazdıklarını, sorunlarını okuyorum. Allah'ım diyorum ne sorunlar var!! Sonucunda ANNELİK mertebesi olunca her şeye katlanıyor insan gerçekten.
          Şimdi düşünüyorum da  peki ben hamileliğim hayatımda olumlu olarak neleri değiştirdi? Mesela televizyon seyretmeyi gereksiz gören ben, pazar günlerini iple çekip "Merhaba Bebek" programını zevkle izliyorum ve bir sürü şey öğreniyorum. Bebeğim protein alsın diye et yemeye başladım. Kitap okumayı çok seven ben asla ilgimi çekmeyen bebek bakımı ve psikolojisi kitapları okuyorum. Yaptığım oyuncaklar, battaniyeler sayesinde el yeteneğimin bu kadar çok olduğunu öğrendim. Fotoğraf çekmeye her zaman ilgim vardı ama yeteneğim olduğunu bilmiyordum:) Bu kadar sabırlı olduğumu yeni öğreniyorum. "Evlat" kavramının ne kadar değerli ve paha biçilemez olduğunu, insanın içindeyken bile kıyamadığını öğreniyorum. (Annelerin çocuklarına acımasızca davranmalarını, dövmelerini, önemsememelerini, ilgi göstermemelerini hiç anlamıyorum.) Daha yolun başındayım, bunları "ANNE ADAYI" iken öğreniyorum. ANNE olduğumda daha çok ve güzel şey öğreneceğimden eminim. Sabırsızlıkla bekliyorum :) 


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder