Daha önce aşeren bir hamile görünce çok özenirdim. Nasıl bir duygu acaba diye merak ederdim. Maalesef bu duyguyu tam anlamıyla yaşayamadım. Aslında her daim yanımda olan bir eşim var, ne istesem yapıyor. Bunu kullanmayı çok isterdim :)
Hamileliğimde ilk aşermemi henüz 6 haftalıkken yaşadım. Yılmaz ile evde "Çakallarla Dans 2" filmini izliyorduk. Filmin bir sahnesinde adam o kadar güzel balık yiyordu ki (Bende bir balık düşkünüyüm)ağlayasım geldi, gözlerim doldu. Bunu gören Yılmaz " Aşkım çıkalım hemen yiyelim" diye heveslendi. Ancak Bolu'da gece yarısı açık restaurant bulmak ne mümkün. Ancak ertesi gün aşermemim sonucuna varabildim. Gerçekten ertesi güne kadar zaman geçmedi.
Daha sonraları öğrendiğim bir Trakya yöntemi bu aşermelere çare oluyormuş onu öğrendim. Benim canımın içi Mihriye Teyzem bir şey göreyim ya da koksun hemen "Avucunu yala" diyerek bana avcumu yalatma görevini üstlendi. Şaka değil işe yarıyor gerçekten. Hepsi psikolojik değil mi zaten?
Bu ilk aşermemdi. İkincisi ise Pınarhisar'da (Kırklareli) yaşayanlar bilir. Bizim orada mezarlık yolu vardır. Akşam üstü olunca insanlar mezarlık yolunda yürüyüşe çıkarlar. Çocukluğumdan beri hiç değişmedi bu gelenek. O kadar güzel toprak ve ayçiçeği kokar ki oralar.
İlk defa oraya gidenler anlayamayabilir dediklerimi. O koku muhteşemdir. Her neyse bunu Yılmaz'a söylediğimde önce güldü, sonra " Aşkım başkalarının eşleri erik aşeriyor, karpuz aşeriyor." diye tepki verdi :) Haklı aslında. Neyse ki Nisan ayında bu aşermemi yaşadım. Ama henüz ayçiçekleri yoktu :( Sonuç olarak Yağız'ım bana zorluk çıkarmayan bir hamilelik yaşatıyor. Mide bulantısı, baş dönmesi, aşerme gibi olayları yaşamadım. Artık 9. ayın içinde olduğumuz için çok oynuyor minik kurbağa. Midemi ittiriyor. Ayağı neredeyse midemin içinde :) Doğunca hesaplaşacağız artık fıstığımla :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder